سوره قدر

 

تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن کُلِّ أَمْرٍ ﴿۴﴾سوره قدر

در شب قدر فرشتگان و روح به اذن پروردگارشان برای هر کاری فرود می آیند .

تفسیر :

1- دو گروه در شب قدر فرود می آیند : ملائکه و روح

2- روح ، منبعی است که روح های مختلف از آن ساتع می شود و به استناد آیات دیگر : وقتی خدا می خواهد پیغامی به بندگان برگزیده اش بفرستد ، روحی به بدن آنان وارد می کند و آن بنده ، از طریق روح وارد شده هدایت شده یا به نشاط می رسد . روح مانند ملائک ، موجود یا وجودی  است اما توانزایش (تولید و ارسال روح ها) دارد . هر انسان یک روح دارد که هنگام مرگ یا خواب از بدنش خارج می شود اما روح در آیه 4 سوره قدر ، منبعی است که روح های مختلف با محتواها و ماهیت های مختلف از آن ساتع می شود ، شاید این روح های ساتع شده از جنس روحی باشد که هر انسانی دارد اما این روح ها جهت دار هستند که پیغام خدا را ارسال می کنند و بنده خدا را به سوی مقصدی خاص هدایت می کنند . شاید رقص در عرفان ، نتیجه ورود یکی از همین روح ها به بدن یک انسان صاحب روح باشد و چون این انسان دارای روحی مضاعف شده و جسم محدودش ، گنجایش ورود یک روح جدید را ندارد پس فرد آرام و قرار خود را از دست داده و حرکاتی از خود نشان می دهد که به رقص در عرفان شهرت یافته است .

3- کلمه اذن در آیه فوق اشاره به این دارد که : الف- این ملائکه و روح مشتاق نزول به زمین بوده اند و  فقط منتظر اذن خدا بوده اند تا این نزول رخ دهد . ب - این ملائکه و روح از جانب خدا اختیاراتی  (اذن هایی) گرفته اند تا علاوه بر اجرای اوامر خدا ، بتوانند در امور بندگان به قدر لزوم ، ایفای نقش کنند یعنی این ملائک و روح ، خودشان اختیاراتی گرفته یا داشته و می توانند از آن اختیارات به نفع یا ضرر کسی وارد عمل شوند . ج - این ملائکه و روح هیچ اختیاری نداشته بلکه فقط این اذن خداست  که باعث می شود آنها به زمین نزول کنند .

4- استفاده از « الف و لام » در ابتدای کلمات ملائکه و روح ، اشاره به این دارد که این ملائکه و روح ، شناخته شده بوده یا ویژه همین نزول شب قدر بوده و این اشاره به عظمت شب قدر دارد .

5- استفاده از کلمه رب (مربی) در این آیه اشاره به ارتباط نزدیک آن ملائک و روح با خدا دارد و اشاره به جایگاه و شان والای آن ملائک و آن روح دارد و می فهماند که آن شب چقدر مهم بوده که چنین موجودات رفیع شانی به زمین نزول کرده اند .

6- « مِّن کُلِّ أَمْرٍ » اشاره به این دارد که : الف - برای رخ دادن هرامری در عالم کائنات یا حداقل  زمین ، فرشته یا فرشتگانی و نیز روح ، مسئولیت دارند یعنی هر امری در زمین رخ می دهد ،  فرشته ای مسبب آن بوده هر جند که آن فرشته سبب بعید (دور) بوده و گاهاً عوامل زمینی و  طبیعی ، سبب قریب (نزدیک) بوده است . ب - هیچ امر خیر و شری نیست که خدا و فرشتگان  و یا روح در آن نقش نداشته باشند هر چند که اراده انسانها و عوامل و قوانین زمینی به عنوان  عوامل قریب (نزدیک) ایفای نقش کرده و تنها عواملی که ما می بینیم همین عوامل قریب هستند .

 ج - بدانیم که برای پیشبرد هر امری می توانیم از اراده خدا و فرشتگان به ویژه آن ملائک و روحِ  نزول یافته در شب قدر ، مدد بگیریم و بدانیم که برای رفع هر شری نیز میتوانیم به آنها رجوع کنیم .

 د - هر امری از این شب قدر تا شب قدر بعدی توسط این ملائک و روح رقم زده می شود هرچند که اختیار آدمی می تواند تغییراتی در سرنوشتش به وجود آورد اما چون معمولاً تغییرات نیاز به زمان دارد ، مقدرات یک سال (از این شب قدر تا آن شب قدر) بدون تغییر می ماند .